Eren Uyumayacaaakkk!

Bu sıralar evde en çok duyduğum cümle bu: "Eren uyumayacak!" Hem de öyle bir tonda söylüyor ki, uyutmaya çalışanın vay haline! Çırpınıyor, tepiniyor, bağırıyor uyumamak için. Aslında oğlumun hiç bir zaman uykuyla arası pek iyi olmadı. Ben de "Oh maşallah o uyurken ben de işlerimi hallederim" diyen annelerden olamadım doğal olarak. Bu konuda bir türlü dikiş tutturamadığımı itiraf etmeliyim. Başından beri çok gazlı bir bebek olduğu için Eren'e doğru düzgün uyku eğitimi vermeyi başaramadım. Çünkü bırakın kendi kendine uyutmayı öğretmeyi, kucağımda uyuduktan sonra yatağına bıraktığımda bile feryadı basıyordu küçük bey.

Altı ayı doldurduktan sonra yavaş yavaş yatağında uyumayı öğrenmesini sağlamaya çalıştım. Yanında oturdum, masal anlattım, şarkı söyledim, müzik dinlettim, hatta böyle saatler geçirdim:)) Ama yok, Eren bir aşamadan sonra ciyak ciyak ağlayarak yine kucağıma geliyordu. Ben de bir süre sonra pes ettim, bebeklerini yataklarında uyumasını öğreten annelere de gıpta ettim.

Sonraki dönemlerde artık herkes pozisyonunu biliyordu. Ben onu kucağımda uyutup yatağına yatırıyordum. O da "artık uyuyacağız" deyince güzel güzel masalını dinleyip uyuyordu.

Ancak bu işbirliği, bir süre önce Eren'in tek taraflı feshi ile sona erdi. Artık o hiiiç uyumak istemiyor. Pijamalarını giydirmek de zor, ama asıl uyku tulumunu giydirmek, işte o her baba yiğidin harcı değil. Hadi o badireyi de atlattık diyelim, bu kez de uykuya dalması bir problem. Ne anlatacak masal, ne söylenecek şarkı, ne de bunları yapacak güç bırakıyor insanda. Aynı şey öğle uykuları için de geçerli. Bu işin içinden nasıl çıkacağımı bilmiyorum. İmdaaaattt!